ภาษาไทยมีวรรณยุกต์ ๔ รูป ๕ เสียงได้แก่ เสียงสามัญ เสียงเอก เสียงโท เสียงตรี และเสียงจัตวา การที่ภาษาไทยมีเสียงวรรณยุกต์นั้นมีข้อดีคือเกิดคำใหม่หลายคำ แต่ละคำที่มีเสียงวรรณยุกต์ต่างกันจะมีความหมายที่แตกต่างกันออกไป แสดงให้เห็นถึงความสำคัญของการออกเสียงวรรณยุกต์ให้ถูกต้อง เพราะถ้าออกเสียงวรรณยุกต์เพี้ยนไปก็จะทำให้การสื่อความหมายผิดพลาดตามไปด้วย คณะผู้จัดทำจัดทำโครงงานนี้ขึ้นโดยมีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาทำความเข้าใจระบบรู้จำเสียงวรรณยุกต์โดยใช้สัทลักษณะของเสียง (pitch contour) เป็นตัวจำแนก และเพื่อสร้างและพัฒนาโปรแกรมฝึกออกเสียงวรรณยุกต์ในภาษาไทย โดยโปรแกรมจะแบ่งเป็นสองส่วนคือ ส่วนฝึกการออกเสียงวรรณยุกต์สำหรับบุคคลทั่วไปซึ่งเน้นผู้ใช้ที่เป็นชาวต่างประเทศ และส่วนฝึกควบคุมการออกเสียงวรรณยุกต์และความดังเบาของเสียงสำหรับผู้ที่มีความบกพร่องทางการได้ยิน หลักการทำงานของโปรแกรมจะใช้เทคนิคการรู้จำเสียง เมื่อป้อนเสียงผ่านไมโครโฟน โปรแกรมจะแยกความถี่พื้นฐานออกจากเสียงพูด ปรับให้อยู่ในมาตราส่วนเดียวกัน หาสัมประสิทธิ์ของพหุนามที่สอดคล้องกับ F0 contour และเปรียบเทียบความใกล้เคียงกับ Average F0 contour จากนั้นจะแสดงผลกราฟของความถี่มูลฐานของเสียงที่ป้อนเข้ามา เปรียบเทียบกับ Average F0 contour ของการออกเสียงที่ถูกต้อง พร้อมทั้งแสดงค่าความถูกต้องและความดังเบาของเสียงเพื่อให้ผู้ใช้โปรแกรมสามารถเรียนรู้การออกเสียงวรรณยุกต์ในภาษาไทยด้วยตนเองได้ There are tonal languages around the world such as Red Indian in North and South America, Swedish and Norwegian in Europe, Bantu, Myanmar and Thai in Asia. The Thai language has four tone marks and five tones, the low, the falling, the mid, the high and the rising. The advantage of having tones is the existence of many words; different tones give the words different meanings. So it is necessary to utter the word with the tone correctly. This project was created with the purpose of studying the tone recognition by using F0 contours as the indicators, and advancing the Thai tone practicing program. The program can be separated into 2 parts, Thai tone practicing for common persons (especially the foreigners) and Thai tone practicing for the hearing deficient persons. The program uses the tone recognition for checking the users’ utterances. When the voice of a program user is inputted, the fundamental frequency of the voice will be analyzed by the program. Then, the program will calculate the coefficients in the polynomial equations that fit the F0 contour. After we have the coefficients in matrix [B], the program will calculate the standard deviation, B-average and Z-score of [B]. Outputs of the program are the user’s F0 contour compared with the average F0 model, tonal accuracy and degree of loudness.