บทความนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อถ่ายทอดข้อสงสัยเกี่ยวกับพฤติกรรมการดำรงตนและพฤติกรรมการปฏิบัติงานซึ่งสังคมกำลังมีข้อโต้แย้งเชิงทัศนคติและค่านิยมเกี่ยวกับการนิยามคำว่า “ดี” และ “ไม่ดี” ว่าควรยึดหลักการพิจารณาภายใต้เงื่อนอะไร ดังนั้นเนื้อหาจึงเริ่มต้นจากการอธิบายความหมายของคำว่า “การพัฒนาคุณลักษณะ” หรือ Character Development แนวทางและวิธีการพัฒนาคุณลักษณะ ผลการศึกษาคุณลักษณะที่พึงประสงค์ของคนไทย ส่วนสุดท้ายของบทความผู้เขียนพยายามนำเสนอแนวทางถ่ายทอดคุณลักษณะที่พึงประสงค์สำหรับสังคมไทยที่อาจจะช่วยเชื่อมโยง “ความคาดหวัง ความจริง และข้อกฎหมาย” ที่เกี่ยวข้องกับคำว่า “ดี” และ “ไม่ดี” โดยมิได้โต้แย้งต่อปรากฏการณ์หรือแนวนโยบายสร้าง “คนดี” ที่เกิดขึ้น เพราะปัจจุบันนี้กระแสสังคมเชื่อว่า “ดี” และ “ไม่ดี” เป็นมิติทางทัศนคติและค่านิยมซึ่งต้องมีสิ่งชี้วัด (indicators)