เราไม่ได้อยู่อย่างโดด เดี่ยวต่อไปอีกแล้ว! ความจริงตั้งแต่ปี ค.ศ.1996 มีการค้นพบดาวเคราะห์ และก็ได้มีการค้นพบดาวเคราะห์มากขึ้นเรื่อยๆ ดังนั้น เราจึงพูดได้ว่า ระบบดาวเคราะห์เป็นเพียงสิ่งธรรมดาเท่านั้น ไม่ได้เป็นข้อยกเว้นอะไร แต่ดาวเคราะห์เหล่านี้เราไม่ได้เห็นได้โดยตรง แต่สามารถตรวจได้จากการที่มันรบกวนต่อการเคลื่อนที่ของดาวฤกษ์ที่มัน โคจรรอบอยู่ ดาวเคราะห์ที่พบส่วนใหญ่เป็นดาวที่มีขนาดใหญ่ และเรายังไม่พบดาวที่เหมือนกับโลก ดาวบางดวงล้อมรอบด้วยฝุ่นและอาจก่อกำเนิดระบบสุริยะใหม่ก็ได

วิธีการค้นหาดาวเคราะห์

ดาวเคราะห์รอบพัลซาร์ (Pulsar Timing)

ในช่วงสุดท้ายของชีวิตดาว ดาวที่มีมวล 15 - 30 เท่าของดวงอาทิตย์ จะระเบิดเป็นซุปเปอร์โนวาและซากที่เหลือเรียกว่า "ดาวนิวตรอน" (neutron star) (ถ้ามวลน้อยกว่านี้จะกลายเป็นดาวแคระขาว แต่ถ้ามากกว่าจะเป็นหลุมดำ) บางครั้งสนามแม่เหล็กและแกนหมุนของดาวนิวตรอนจะไม่ตรงกัน เมื่อมันไม่ตรงกันก็จะส่งคลื่นวิทยุมาโลกอย่างสม่ำเสมอ ซึ่งปกติจะอยู่ในช่วง 2 มิลลิวินาที ถึง 2 วินาที ดาวนิวตรอนประเภทนี้จะเรียกว่า พัลซาร์ (pulsars)

สัญญาณจากพัลซาร์แรงขึ้นในบางครั้ง โดยทั่วไปจะอยู่ในช่วง 1 วินาทีต่อ 10 ล้านปี ด้วยเหตุนี้ ความผิดปกติเพียงเล็กน้อยของช่วงเวลา จะเป็นผลเนื่องจากการโคจรของดาวเคราะห์รอบดาว ดาวเคราะห์ที่มีมวลเท่าโลกหรือมากกว่าสามารถตรวจสอบได้ ดาวเคราะห์นอกระบบที่ค้นพบก็ใช้วิธีนี้ (โดย Wolszczan และ Frail ในปี 1992, reference) มีการคิดว่าดาวเคราะห์ที่เกิดในระบบนี้เกิดขึ้นหลังจากที่เกิดซุปเปอร์โนวา แล้ว

การวัดความเร็วในแนวรัศมี (Radial Velocity Measurement)

ดาวเคราะห์ที่โคจรรอบดาวฤกษ์จะดึงให้ดาวส่ายจากจุดศูนย์กลางมวลของ 2 วัตถุ ถ้าระบบอยู่ในแนวระนาบกับโลก การเคลื่อนที่เข้าและออกจากผู้สังเกตจะทำให้เกิดการการเลื่อนของแสงสี น้ำเงินและสีแดง ตามลำดับ (ดูรูปประกอบ) กล้องโทรทรรศน์ที่ติดสเปกโทรมิเตอร์ (spectrometers) ที่มีความละเอียดสูงก็สามารถวัดการเลื่อนเพียงเล็กน้อยนี้ได้ จากเส้นสเปกตรัมของดาว ด้วยเหตุนี้ การวัดความเร็วในแนวรัศมีจึงมีอีกชื่อว่า ดอปเปลอร์สเปกโทรสโคป (doppler spectroscopy)