สารพิษอะฟลาท็อกซินนี้ นอกจากพบมากในถั่วลิสงและถั่วชนิดอื่นๆ แล้ว ยังเกิดขึ้นกับผลิตผลเกษตรประเภทพืชน้ำมันและธัญพืชอื่นๆ อีก เช่น ถั่วเหลือง ข้าวโพด ข้าว พริกแห้ง แป้ง มะพร้าว หัวหอม หัวกระเทียม ฯลฯ อะฟลาท็อกซินที่พบในธรรมชาติมี 2 พวก คือ B และ G โดย B ให้แสงเรืองสีน้ำเงินในแสงอัลตราไวโอเลต ส่วน G ให้แสงเรืองสีเขียว สารพิษทั้ง 2 พวกดังกล่าว แต่ละพวกยังสามารถแบ่งออกได้เป็น 2 ชนิด คือ B1, B2 และ G1, G2 อะฟลาท็อกซิน B1 เป็นชนิดที่ร้ายแรงและมีปริมาณมากกว่าอีก 3 ชนิด เป็นสารที่ทนความร้อนได้สูงถึง 300 องศาเซลเซียสหรือมากกว่า ดังนั้น ระดับความร้อนที่ใช้ในการหุงต้มปรุงอาหารจึงไม่สามารถทำลายสารพิษนี้ลงได้ แม้แต่การสกัดน้ำมันถั่วด้วยตัวทำละลาย สารละลายก็ไม่สามารถแยกสารพิษนี้ออกไปได้ นอกจากใช้สารเคมีจำพวกอะซีโตน (acetone) แอมโมเนีย (ammonia) ดินฟอกสีและโซเดียมไฮดรอกไซด์ (sodium hydroxide) ฯลฯ เหล่านี้เป็นตัวสกัดอะฟลาท็อกซินจากน้ำมันหรือกากหลังสกัดน้ำมัน

เนื่องจากเชื้อราอันเป็นสาเหตุของสารพิษอะฟลาท็อกซินนี้เป็นเชื้อราที่มี อยู่ทุกหนทุกแห่งในโลก ปรากฏทั้งในอากาศและในดิน เจริญเติบโตรวดเร็วโดยเฉพาะในเขตร้อนชื้นที่มีอุณหภูมิระหว่าง 30-35 องศาเซลเซียส เช่นในประเทศไทย และอีกประการหนึ่งเชื้อรานี้จะเกิดกับอาหารประจำวันของคนไทย ดังนั้น จึงควรหลีกเลี่ยงอาหารที่ขึ้นราทุกชนิดหรืออาหารที่สงสัยว่าจะมีเชื้อราอยู่ เช่น ถั่วลิสงคั่วบดละเอียดที่ขายตามตลาด หรืออาหารที่มีถั่วลิสงเป็นส่วนประกอบและสงสัยว่าจะมีสารพิษ เช่น ขนมตุ๊บตั๊บ ขนมถั่วตัด ถั่วลิสงเคลือบน้ำตาล เป็นต้น

การป้องกันสารพิษอะฟลาท็อกซินนั้น ควรจะปฏิบัติให้ครบวงจร มีตั้งแต่เกษตรกร ผู้ผลิต พ่อค้าคนกลาง ทั้งผู้จัดจำหน่ายภายในประเทศและต่างประเทศ ผู้ประกอบการภาคอุตสาหกรรม หน่วยราชการที่เกี่ยวข้อง และผู้บริโภค โดยเกษตรกรควรจะเลือกเมล็ดพันธุ์ที่มีความต้านทานต่อการเกิดอะฟลาท็อกซิน เก็บเกี่ยวในเวลาที่เหมาะสมด้วยวิธีที่ถูกต้อง จากนั้นแยกเมล็ดเสียและเมล็ดที่มีรอยแตกเป็นที่เพาะเชื้อราออกไปทิ้ง และเก็บไว้ในที่แห้ง ส่วนพ่อค้าคนกลางควรจะระมัดระวังในการขนส่ง มียุ้งฉางหรือไซโลที่มีระบบการถ่ายเทที่ดีสำหรับเก็บผลผลิตและสามารถป้องกัน นก หนู และแมลงสาบรบกวน ภาคอุตสาหกรรมนั้นต้องไม่ใช้ผลผลิตที่มีเชื้อราเป็นวัตถุดิบ สำหรับหน่วยราชการควรจะให้คำแนะนำการป้องกันและกำจัดอะฟลาท็อกซินแก่เกษตรกร และผู้บริโภค ตลอดจนชี้แนะถึงความเสียหายทางเศรษฐกิจที่จะเกิดขึ้นเมื่อตลาดต่างประเทศ ปฏิเสธที่จะซื้อผลิตผลที่มีเชื้ออะฟลาท็อกซินปนอยู่ ส่วนผู้บริโภคนั้นก็ควรหลีกเลี่ยงการรับประทานถั่วลิสงเก่า มีราขึ้น หรืออาหารที่มีส่วนประกอบของถั่วลิสง หรือพืชผลต่างๆ ที่กล่าวมาแล้วที่สงสัยว่าจะมีสารพิษอะฟลาท็อกซิน เท่าที่กล่าวมาแล้วแสดงให้เห็นว่าสารอะฟลาท็อกซินนี้เป็นสิ่งที่ป้องกันได้ หากทุกๆ ฝ่ายร่วมมือกันอย่างจริงจัง